Opnieuw Ulaan Bataar

Lieve mensen,

Daar zijn we dan weer....even wat langere tijd er tusen dan de vorige keren...tja, dat heb je soms in dit land.

Vorige week hebben we op zondag ons bezoek in Barun Urt (Sukbataar) afgesloten met een mooie kerkdienst. Wel jammer was dat de helft van de mensen die dag of er niet was of met flinke tussenpozen naar het "poepgat" rende met een flinke rol wc-papier. De picknick met onze Mongoolse broeders en zusters in de countryside viel wat anders uit dan we hadden gedacht...waarschijnlijk was het vlees in de salade wat ouder dan de bedoeling was..... ;-)
Na het afscheid in de dienst werden we op een ontroerende manier uitgezwaaid. Het hele stafteam van de kerk bracht ons an de grens van de stad een soort "wave" groet, de finishing touch. En daar gingen we dan, de steppe op, hobbelend en heen en weer zwaaiend...niet erg lekker voor de zieken en voor Ralda. Gelukkig konden we onderweg veel voor ze bidden en ook dan zien we weer dat God zorgt en rust en genezing geeft. Tijdens de lunch onderweg in een klein bergdorpje werden we ineens door een politieagent uit het resturant getrokken. Wie we waren en wat we deden in Mongolie. Onze chauffeurs en vertalers deden hun best alles uit te leggen, maar vanwege de onlusten in UB (Ulaan Bataar) wilde hij toxh echt nog even dat we ons zouden registreren. Dus volgden we hem gewillig nr zijn kleine kantoortje om daar onze paspoorten en dergelijke te overhandigen. Gelukkig was hij na enkele ogenblikken al gerustgesteld en konden we weer verder.
Ondorhaan was onze nachtstop....maar veel slapen werd het niet voor iedereen. Muziek en feesten tot een uurtje of 3 's nachts en om 5 uur de eerste geluiden van actieve mensen die graag hun huis wilden afbouwen.

Nogmaals uitgezwaaid maar nu door Hanneke en haar meiden, reden we verder richting UB. Het grootste gedeelte gelukkig over een asfaltweg. Saai was het echter niet want het landschap was prachtig en als kadootje van God vlogen er ineens 3 condors over onze bussen!!! Nooit geweten hoe groot die vogels werkelijk zijn: een spanwijdte van wel 4 meter!! Grandioos de natuur is hier echt prachtig.

Afgelopen week verder in UB hebben we de eerste dagen wat uitgerust en uitgezocht wat we nog aan projecten in de stad kunnen doen. Ook zijn we nog heerlijk wezen genieten van het grootste festival van het lnd: het naadamfestival: eten, drinken, picknicken en veel gezellligheid.
En natuurlijk was daar ineens maandagochtend heel vroeg: Marcia!!
Wat leuk om ineens een gezicht uit Nederland van Heidebeek te zien om met ons te bidden en te praten en ons te bemoedigen!! En lieve mensen, bedankt allemaal voor jullie post!!!!! Daar genoten we echt heel erg van !!! Zo fijn om te weten dat jullie allemaal meeleven.
Marcia heeft ons heel wat kunnen leren afgelopen week over teamzijn en nederigheid. We zijn helemaal opgebouwd en zien vol verlangen uit naar de komende weken naar wat God wil doen door onze handen!
Marcia, thank you so very very much!!

Vanochtend heel vroeg hebben we haar weer uitgezwaaid en zijn we weer aan ons programma begonnen. Deze ochtend is er materiaal gehaald om verschillende hasha's (terreinen waar mensen wonen) op te knappen, waaronder ook onze "eigen" hasha. Verder zijn er enkelen van ons bezig geweest met behang aftrekken in een appartement van een zendingsorganisatie. Dit wordt in samenwerking gedaan met John (een Amerikaanse YWAMer) en enkele ex-prostituees. De bedoeling is om aankomende weken vaker met hem op te trekken om hen te bemoedigen en de liefde van Jezus ook voor hen te laten zien. Verder dus de hasha's verbouwen, nog een keer naar de garbagedump en deze week gaan er ook nog enkelen van ons team naar een streetkidscamp. Volgende week is er nog een vakantiebijbelschool in het communitycenter in de wijk.

Gisteren konden we in een (totaal andere) kerk opnieuw Choices opvoeren...we worden bijna professionals :-)

Goed, de onlusten in de stad zijn al lang weer over, ook regent het niet meer zo veel. De zomer is hier in volle gang: warm overdag, 's nachts al weer aardig koud.
Met Ralda gaat het langzamerhand iets beter, ze moet gewoon nog veel rusten. Blijf alsjeblieft voor haar bidden. Onze darmen blijven hier verder aardig goed werken al gaat het allemaal soms wat sneller dan we zelf zouden willen, maar ja, we hebben nog steeds genoeg wc-papier.

Verder starten we elke morgen nog heerlijk met worship en voorbede. God werkt door ons heen en dat is en blijft ons verlangen oor deze tijd!

Als laatste: de meesten van ons hebben onze post aan Marcia meegegeven omdat het versturen vanuit hier wel erg lang duurt en soms belachelijk geprijst is, tja, we blijven westerlingen.....

We hopen gauw weer wat te schrijven!

Veel liefs van ons allemaal en natuurlijk heel veeeeeeel zegen!