Even updaten

Lieve mensen,

Even een korte update in antwoord op jullie reacties. Geweldig dat jullie zo meeleven, dat bemoedigt ons enorm.

Het is ook fantastisch om te zien hoe God bevestigt wat Hij eerder heeft gesproken. Natuurlijk wil je graag helpen bij mensen die in materiele nood zitten, maar God sprak vorige week duidelijk tot ons toeam onze plannen niet te veranderen maar gewoon door te trekken naar Sukbataar omdat de gemeente hier ons nodig zou hebben.
En dat blijkt!
De mensen hier uit de gemeente zijn heel erg blij dat we hen bezoeken. Alleen het bezoek zelf is voor hen al zo'n bemoediging dat ze de hele week lopen te stralen. Een oudere man uit de gemeente vertelt aan iedereen die het maar wil horen dat hij het zo bijzonder vindt dat er christenen uit Europa in zijn ger slapen en wonen. Alleen daarvoor al dankt hij God de hele dag!

De gemeente hier is heel anders dan in Ondorhaan. Daar waren ze veel bezig met evangelisatie en gemeentegroei van buitenaf. Hier in deze stad is het veel meer gericht op de gemeente zelf. Omdat het zo'n gesloten gemeenschap is vanwege het sterke boeddisme en sjamanisme, staan maar weinig mensen open voor Jezus. Dat is voor de gemeente soms erg ontmoedigend. Alles werkt hier via interne relaties en het gaat dan ook niet zo snel hier. Toch houden Bettina en Dugre (de pastors van de gemeente) er goed de moed in.
Bemoediging en opbouw van binnenuit is voor hen op dit moment erg belangrijk. We zijn erg dankbar dat God ons duidelijk maakte hier naar toe te gaan en op Hem te vertrouwen. We merken echt dat als we onze eigen plannen loslaten dat alles zo veel relaxter loopt....tja, ook geen wonder natuurlijk met een God die alles onder controle heeft!

Even iets over de gers waarin we slapen, speciaal verzoekje van Olga.
Een ger is een grote mongoleze nomadentent in de vorm van een iglo.
Het is gemaakt van een houten raamwerk dat in een cirkel op een houten vlonder wordt geplaatst. Aan de zuidkant komt de -meestal mooi bewerkte- deur. In het midden van het dak zit een soort wagenwiel dat op twee palen wordt geplaatst. Vanuit dit wagenwiel lopen er allemaal stokken naar het raamwerk toe zodat je een stevige constructie krijgt. Aan de buitenkant van deze constructie plaatsen ze een dik doek, waterdicht, vaak met meerdere lagen gevuld met schapenwol of kamelenhaar. De binnenkant wordt opgevuld met prachtige doeken met allerlei voorstellingen; soms dieren en planten, andere keren gewoon allerlei kleuren. Vrolijk en gezellig.
In een dergelijke ger wonen vaak complete gezinnen, soms wel met 10 mensen tegelijk...lekker vol dus. Kasten zijn er nauwelijks. Bedden soms ook niet. Vaak staat er in het midden een kachel of kookplaats, omdat de bovenkant van een ger open kan als schoorsteen.
Het lijkt isolerend in de winter, maar met het warme en droge weer hier op dit moment kan de temperatuur binnen oplopen tot ver boven de 30 graden....geen probleem, je vouwt gewoon de onderkant van de buitenmuur op zodat de wind er door heen kan waaien. Een hele belevenis om in een dergelijke tent te kamperen en 's ochtends van je gezin melkthee (thee in rijstewater getrokken met melk er door heen) of rijstepap te krijgen. Meer is er vaak niet omdat de mensen hier erg arm zijn. Zeker na de verschillende stormen van afgelopen voorjaar zijn veel mensen hun vee kwijt geraakt. Wat bemoedigend dan voor ons om hun grote vertrouwen in od elke dag weer terug te zien. Ze houden niet op met het prijzen van Zijn naam!!!
Echt geweldig!

Goed, we genieten enorm, al is het lastig dat we niet als team bij elkaar wonen nu...maar da's nog maar voor een paar dagen. Morgen zullen we Bettina en Dugre en hun staf uitnemen naar de countryside (en zij ons, hahaha). Zondag na de dienst zullen we weer vertrekken naar de stad. We willen dit in twee dagen doen, omdat 12 uur achter elkaar in een achtbaan zitten ook niet erg lekker is. Gelukkig is het laatste gedeelte van de weg weer geasfalteerd, maar het eerste gedeelte is nog weer opnieuw genieten van het rijden over de steppe.....

Met Ralda gaat het iets beter, maar ze moet nog erg veel rusten. Blijf bidden voor haar en de mensen van dit land en voor de onlusten in de stad, waar wij gelukkig niets van merken hier...het is hier de rust zelve.

Tot gauw maar weer, zegen en lieve groeten van ons allemaal!