Onverwachte gebeurtenissen

Dit wordt een snelle Jelle vandaag want we hebben niet veel tijd . Over enkele ogenblikken gaan we namelijk met het team van de kerk hier in Ondorhaan de straat op om mensen te bezoeken en te evangeliseren. Toch willen we graag weer even iets van onszelf laten horen. Afgelopen dagen waren gaaf, maar ook verrassend.Eerst even iets over wat we hebben mogen doen hier in de stad. We hebben al verteld over de gebedswandeling die we mochten houden. Veel van de mensen die we toen troffen hebben we opnieuw mogen bezoeken en voor hen mogen bidden. Dat was echt gaaf.Mensen hier zijn echt open en willen alles weten! Zelfs als ze Jezus nog niet kennen willen ze graag gebed.
Op woensdag avond mochten we een meeting leiden, waarin Arno en Rolinke een preek mochten houden. We hebben na deze preek opnieuw voor verschillende mensen mogen bidden. God doet grote dingen in de mensen hier!! Echt een dankpunt. De gemeente hier is ook erg blij dat we hier zijn en so do we!
Tijdens deze dienst viel ineens de electriciteit uit. omdat dat hier vaker gebeurd, waren alleen wij nogal verrast. De Mongolezen in de kerk keken er niet van open vroegen ons gewoon door te gaan.
Toen we na de dienst echter buiten kwamen, was het schemerig en we ontdekten dat er veel water op de weg lag. Naar onze beleving had het al enkele uren niet meer geregend maar de weg die we normaal moesten lopen naar het hotel was een kolkende watermassa. Het leek een complete nieuwe rivier, pal naast de hoofdweg. We vonden het allemaal erg grappig en zagen het als een leuk avontuur om opnieuw onze juiste weg van A naar B te vinden. Na enkele minuten bleek echter dat bij het hotel komen toch iets langer zou duren dan we hadden verwacht. Ploeterend door het water (soms tot kniehoog en echt jammer van onze schoenen, hahaha)hebben we anderhalf uur de tijd nodig gehad om van de kerk naar het hotel te komen, normaal een 5 minuten wandeling....
Gelukkig kwamen we veilig in het hotel aan, waar de kinderen al heerlijk lagen te slapen. Ondertussen was het al donker en het hele gebeuren was best inspannend en zorgelijk omdat sommige gedeeltes van de weg niet zichtbaar waren en we niet precies wisten waar we langs moesten gaan.
Pas de volgende ochtend begrepen we werkelijk wat er aan de hand was. Zeker de helft van de stad heeft onder water gestaan, op sommige plaatsen bijna een meter hoog. Voor ons in het hotel niet erg, maar de mensen in de wijken er om heen een regelrechte ramp: meubels, kleding, voedselvoorraden...alles zit onder de modder en is nat....
Voor de Mongolezen is dit een echte ramp en volgens het nieuws zitten we dan ook in een rampgebied. Een rare ervaring...

We schrijven dit verhaal om jullie te vragen te bidden voor de Mongolezen. Als team zijn we veilig, maar het is echt noodzaak om de mensen hier te helpen en te bemoedigen. Militairen uit de grote stad zijn al komen helpen. Wegen worden hersteld en gelukkig is ook de electriciteit weer aangesloten...geen boekjes meer lezen bij een zaklampje.

Nu, na enkele dagen, is het water al weer flink gezakt, maar de hele stad is vies en stinkt! Ook zijn er flink veel mensen (tijdelijk)dakloos, dus alsjeblieft, bid!

Ons team staat nu voor een lastige beslissing: gaan we door naar Sukbataar of blijven we hier? Vanmorgen hebben we hier met elkaar een geweldige teamtijd over gehad. We hebben God gevraagd wat we moeten doen en door verschillende mensen heen sprak God dat we onze plannen niet te veel moesten veranderen maar dat we door alle omstandigheden heen op Hem kunnen en mogen vertrouwen. We hebben echt de indruk dat God ons toch in Sukbataar wil hebben omdat de meesten van ons die gedachte kregen. De mensen daar kennen Jezus nog nauwelijks terwijl hier een bloeiende gemeente is die volop de stad intrekken om over Jezus te vertellen. Zoals het er nu uitziet vertrekken we dus toch verder naar het oosten in het vertrouwen dat God ons leidt en beschermt. Dit zal dan waarschijnlijk niet zondag worden, maar maandagochtend.

Morgenmiddag hebben we nog een kleine feestmeeting, voor de mensen die we op straat hebben ontmoet. We willen hen wat te eten aanbieden en worshiptijd en drama houden.
Ook zullen we Hanneke nog een avond bezoeken om voor haar te bidden en haar en haar werk te zegenen.

Ondertussen moeten er dus nogal wat wasjes gedraaid worden vanwege alle modderbroeken...of nieuwe broeken gekocht omdat we onze eigen spullen soms hebben weggegeven..

We zijn echt dankbaar dat God zulk groot werk doet hier in de stad, ondanks alle problemen met het water op dit moment. Wonderbaarlijk, hoe vrolijk de mensen hier blijven.
Ook dat God spreekt tot ons allemaal en zelfs door ons heen spreekt tot de regen (die dan gewoon stopt!!!!!) is fantastisch om mee te maken.

Een ander ding om wel echt voor te bidden is Ralda. Sinds enkele weken heeft Ralda flink veel pijn in haar schouder. Der pijn was niet meer te houden en ze is dan uiteindelijk ook maar naar een dokter gegaan. Ze blijkt een fikse ontsteking te hebben en moet echt uitrusten. Als de pijn toch blijft, wil de dokter graag een foto maken.
Toch blijven we gelovend at God ook haar zal genezen, zeker ook als het Zijn bedoeling dat we toch richting het oosten gaan. Maar vanaf deze kant willen we jullie echt vragen om voor haar te bidden. God kan wonderen doen, ook door jullie heen en ook via een afstand!

Daar houden we aan vast! Take a step in faith!!!!

Oh ja, en dank jullie wel voor jullie geweldige reacties, dat bemoedigt zo!
Dikke knuffels ook van de kinderen aan de opa's en oma's! Ze missen jullie maar genieten ENORM!
De foto's volgen zo snel mogelijk...


Lieve groet van ons allemaal!

God bless!!!!